Chociaż marsz chwalebny NOP-u odbył się już kilka tygodni temu, to zwlekanie z pisaniem o tym było po części celowe. Miejsce to nie służy bowiem do celów informacyjnych, lecz do próby opisu tego zjawiska, a ten publiczny samogwałt Niewiadomskim przyniósł niestety kilka kolejnych smutnych refleksji. Po pierwsze lokalne media dopisały swoją obecnością i skwapliwie odnotowały ten fakt, co do tego stopnia ucieszyło organizatorów, że musieli się pochwalić wszystkimi linkami do tych informacji na głównej stronie NOP. Być może tylko to było celem – wypromować markę „NOP” przed wyborami do europarlamentu, bo choć są jego przeciwnikami, to być może będą chcieli do niego wystartować [ich prezes Gmurczyk twierdzi, że ich start będzie tylko szansą na darmową reklamę, a nie próbą zdobycia tych „brudnych mandatów europoselskich”). Najlepszą bronią wobec takich wydarzeń byłoby ich całkowite przemilczenie, nie zostawianie żadnych śladów informacyjnych, niestety media te dały szansę organizatorom, by sami siebie uznali za poważnych, a manifestację za ważne wydarzenie.
Jednak głównym impulsem by wspomnieć o marszu, który gloryfikował mordercę prezydenta, było to, co sami NOP-owcy deklarują w różnych miejscach. Przemówienie na tym marszu obfitowało w dosadne stwierdzenia, np. o tym, że Niewiadomski „dokonał rozliczenia Systemu”; o UE iż jest to „obecny okupant”; deklarowali, że „biorąc przykład z Eligiusza Niewiadomskiego, wymierzymy sprawiedliwość i nie pozwolimy pozostać przy życiu unijnemu okupantowi. (…) wydajemy wyrok śmierci na masońską hybrydę unii europejskiej!” Adam Gmurczyk w wywiadzie mówił o tej gloryfikacji „słusznej przemocy” w taki sposób: „Są czyny niecodzienne, dokonane w stanie wyższej konieczności. Takim było zabójstwo Narutowicza. A czy NOP popiera przemoc? A cóż to znaczy? Jeżeli ktoś staje nam na drodze, to go zamiatamy pod dywan. I tyle. (…) Każdy, kto próbuje nam przeszkadzać, utrudniać musi po prostu liczyć się z konsekwencjami.” NOP więc otwarcie popiera przemoc, wiele razy pokazali swoje podejście do niej np. entuzjastycznie popierając atak z pobiciem i zniszczeniem mienia na wrocławski squat Wagenburg [nie przyznali się do udziału w nim, czyli nie postąpili jak Eligiusz Niewiadomski] czy biorąc udział w wielu agresywnych akcjach czy kontrmanifestacjach, z uznaniem wyrażając się o fizycznych atakach na różne środowiska, które uznają za wrogie. Także o tych sytuacjach w Grecji czy na Ukrainie, gdzie ginęli ludzie.
Narodowe Odrodzenie Polski jednocześnie kreuje się na ugrupowanie wręcz ortodoksyjnie katolickie (co prawda przyznając się do popierania „polityki przedsoborowej”), wiele energii poświęcając min. na propagandę antyaborcyjną. W tym akurat przypadku nabiera to specyficznego wymiaru – proponują zwolennikom aborcji, by po nie-chrześcijańsku zabili się sami. Tak czy inaczej w swoich „Zasadach ideowych nacjonalizmu” piszą o tym jak oficjalnie stosunkują się do nie zabijania:
„Nasze działania opierać będziemy na wynikających z nauki Kościoła katolickiego zasadach, które niniejszym przedstawiamy: (…)
3. CZŁOWIEK, stworzony na podobieństwo Boga, wyposażony został przez Niego w nienaruszalne – równe dla wszystkich – prawo naturalne. Z prawa naturalnego wynikają cztery podstawowe prawa człowieka:
a/ prawo do życia – pojętego jako życie biologiczne oraz jako realizacja praw pozostałych”
Stosunek do zabijania (pewnych) ludzi, lub nakłanianie ich do samobójstwa odbiega więc nieco od katolickich zasad, które próbują rozpropagować. Jak poczuliby się ich znajomi z Ruchu Narodowego, którzy jakimś cudem dostali się do Europarlamentu, jako okupanci, na których wystawiony jest wyrok śmierci przez ostatni bastion prawdziwego nacjonalizmu polskiego? A może NOP przejmie się hasłem, które sam wymyślił: „Chcesz zabijać? Zabij się sam!”
REKONFRONTACJE 